DE OPGRAVING VAN THOMAS A KEMPIS

Augustus 1672. Er reed een rijtuig over de Meppelerstraatweg in Zwolle. Aan boord was onder andere de bisschop van Keulen. Hij was met een aantal mensen op weg naar de Agnietenberg om daar de kist met het lichaam van Thomas a Kempis op te graven. Hij was namelijk bang dat de protestanten geen eerbied zouden hebben voor deze beroemde monnik. De man die op 91 jarige leeftijd in 1471 in het klooster op de Agnietenberg was overleden. De man van het lezen “met een boeksken in een hoeksken” Beroemd ook vanwege zijn hoofdwerk: “De navolging van Christus” Volgens de overlevering het meest gedrukte en wijdst verbreide boek na de Bijbel. Aartspriester Arnold Waeijer wist waar de kist begraven was. En zo kwamen ze daar aan en begon het graven. De kist werd gevonden en geopend. Het lichaam of wat er nog van over was na 2 eeuwen werd in drie stukken gedeeld, waarbij een persoon is flauwgevallen. Een deel moest naar Keulen, een deel ging naar Frankrijk en een deel bleef in Zwolle. Maar waar moest dat Zwolse deel blijven? Aartspriester Waeijer nam dat mee naar de plek waar hij de zondagse mis ondergronds opdroeg. Dat was de Statie onder de Bogen in de Spiegelsteeg.

Er werd een mooie kist voor de beenderen gemaakt in 1674 door de protestantse schrijnwerker Hermannus van Arnhem. Al die eeuwen door hebben katholieken zorg gedragen voor die kist. In de jaren vijftig van de 19e eeuw kwam die kist weer boven water toen er een nieuwe katholieke Sint Michaels kerk werd gebouwd. Eind negentiende eeuw werd er een nieuwe neogotische Michaels kerk gebouwd en kreeg de kist in de jaren twintig een plaats in een grafmonument in de kerk. Toen deze kerk werd afgebroken in de jaren 60 ging de kist naar weer een nieuwe Michaels kerk. Daar kreeg de kist een mooie plek. Toch waren er mensen die het er niet mee eens waren en zij begonnen een actie om de kist uit de kerk te krijgen. Zij vonden de kerk Onze Lieve Vrouw Ten Hemelopneming midden in het centrum van Zwolle beter. Dat kreeg nog meer steun door de oprichting van de Stichting Thomas a Kempis. Maar een voorwerp uit een parochiekerk kan niet naar een andere kerk worden overgebracht. Dat kan alleen als die kerk aan de eredienst wordt onttrokken. En dat was ook het voorstel van het parochiebestuur van de nieuwgevormde parochie Thomas a Kempis waarin alle Zwolse parochies opgingen begin 21 eeuw. Als eerste werd Michaels kerk (na de fusie genoemd locatie) aangewezen om aan de eredienst te worden onttrokken. De parochianen hebben anderhalf jaar zich verzet tegen deze sluiting. Nota bene de oudste parochie van de stad met behalve een hele hechte gemeenschap een aantal belangrijke kunstvoorwerpen. En die overblijfselen van Thomas a Kempis. Het beroerde in de jaren 2004-2005 heel Nederland. Zo schreef Bert Wagendorp in de Volkskrant er een column over. Hij veronderstelde dat Zwolle niet goed wist wat het met die beenderen zou moeten doen. Maar dat was onzin. Men wist het heel goed. Die kist moest naar de kerk Onze Lieve Vrouw ten Hemelopneming die ondertussen tot basiliek was verheven. In november 2005 werd de Michaels kerk aan de eredienst onttrokken. En in het voorjaar van 2006 werd de kist vanuit de gesloten kerk in processie naar de basiliek overgebracht. Daar zong het koor De Zangers van Sint Michael enkele door de dirigent van het koor op muziek gezette teksten van Thomas a Kempis.

Rampjaar 1672. Mooi dat die beenderen zijn opgegraven maar het heeft wel geleid tot de ondergang van de oudste parochie Zwolle. De parochie die bekend was om haar prachtige liturgie en fijne gemeenschap.