OP DE FIETS VAN ZWOLLE NAAR HASSELT

Wat is het toch mooi hier rond de Agnietenberg dacht ze, toen ze met de fiets op weg was naar Hasselt. Ze kon zich goed voorstellen dat de beroemde monnik Thomas a Kempis op deze plek zich rustig kon terugtrekken om met een boekje in een hoekje te lezen, zoals hij dat zelf omschreef.

Ze sloeg de Haersterveerweg in en reed nu door een weids landschap. De oevers van de Overijsselse Vecht waren breed om in tijden dat de watertoevoer groot was het water te kunnen bergen. Her en der verspreid stonden resten van kazematten die in de Tweede Wereldoorlog door de Organisation Todt waren gebouwd. Bij het trekveer aangekomen zag ze dat de schipper aan de overkant net mensen had overgezet. Dus luidde ze de bel en het veer kwam haar kant uit. Wat was het toch een prachtig gezicht. Al die schepen die hier voor anker lagen. De overtocht duurde maar kort maar was altijd een feest. Aan de kant van Haerst groeide er heel veel pijlkruid. Een leuk gezicht. Het mooie huis Arnichem stond trots te stralen. En ze dacht: er zijn nog hele oude Zwollenaren die zich kunnen herinneren dat in de zomer de paters Dominicanen in hun witte pijen lopend naar dit huis gingen. Het was hun buitenverblijf. Om de hoek o ja daar  is het graf van een negerslaaf: Lepejou, geboren op Celebes. Het is het oudste moslimgraf in Nederland. Nu kwam ze op De Doornweg. Het vervelendste stuk van de fietstocht. Een drukke weg met veel autoverkeer. Auto’s die veel te hard reden. Maar er was geen andere mogelijkheid. Het mooiste zou zijn als fietsers over de dijk mochten. Maar dat gaat helaas niet. Gelukkig kwam al gauw Huize Den Doorn in het vizier, een voormalige havezate. Daar kon ze gelukkig wel de dijk op. He gelukkig, weg van al dat autoverkeer. En zag ze de Overijsselse Vecht weer. En ook hier weer de kazematten. Of althans resten er van. In het voorjaar bloeit hier de kievitsbloem. Door het dorp Genne. En dan in het hele weidse landschap fietsen met links heel in de verte Zwolle met de Peperbus. Kijk daar is de volgende buurtschap Holten. Heel idyllisch liggen de boerderijen aan de dijk. Ze nadert Hasselt maar eerst komt Streukel met het Streukelerzijl uit 1925. Nog steeds in gebruik. De Overijsselse Vecht was daar inmiddels samengegaan met het Zwarte Water. Nu moest ze linksaf slaan en komt ze op de Stenendijk terecht. Wat is dit toch prachtig. Zo’n oude stenen muur. Ineens dacht ze weer aan de Hemelvaartsdag toen ze met Pa naar Hasselt fietste. Dat wil zeggen: zij achterop. En natuurlijk wilde ze bloemen plukken. Maar Pa zag al donkere wolken aankomen en hij wist niet hoe snel hij weer terug moest fietsen naar het Haersterveer. Daar begon het al te onweren en bliksemen. Het veer was toen een roeiboot en de schipper wilde hen wel overzetten! Thuisgekomen was ma in alle staten. “Je had wel dood kunnen zijn met al die bliksem op het water”. Maar het was goed gegaan. Ze fietste nu zo Hasselt binnen met links de historische molen en rechts de katholieke kerk waar op Sacramentsdag het wonder van de heilige Stede wordt herdacht. Ze fietste de Heerengracht op. Wat genoot ze van de huizen aan de gracht. De grachten hebben de namen gekregen van de Amsterdamse grachten omdat hier de goederen destijds uit Amsterdam aankwamen. Langs de monumentale Stephanuskerk op weg weer terug naar Zwolle. Met de nieuwe brug over het Zwarte Water. Ze kon zich die oude nog wel herinneren. Ma deed altijd een schietgebedje als ze er over heen moest. Zo griezelig vond ze die. Op weg naar de Zwolse Dijk maar dan wel eerst langs saaie fabriekshallen. Maar ja: het is de welvaart van Hasselt.

Dan een prachtig stuk. Genieten. De samenvloeiing van Overijsselse Vecht en Zwarte Water. Dat is ook een historisch deel. O ja wist ze. Hier liggen de Penanten. Een verdedigingswerk van Hasselt tegen Zwolle. Die twee steden hebben ooit een oorlog tegen elkaar uitgevochten omdat Zwolle wilde uitbreiden maar Hasselt vond dat maar niks. Gelukkig gaan ze nu beter met elkaar om. Verder over de Zwolse Dijk. Wat een uitzicht. En daar het bord Gemeente Zwolle  en ja weer terug in Zwolle en de dijk veranderde hier ook van naam in Hasselter dijk. Er is nu meer bebouwing. Mooie oude boerderijen, een pluktuin. En oude wegen rechts die de polder ingaan. De bebouwing van Zwolle naderde  Links het boten- en clubhuis van de Zwolse roei- en zeilvereniging. Waar beroemde roeiers lid van waren zoals olympisch kampioen Nico Rienks. Ze fietste verder langs de Hasselter dijk en kijk: daar heb je Rademakerszijl. Oorspronkelijk uit 1365 maar later vernieuwd. De verbinding tussen het Zwarte Water en de Oude Wetering. En wat zo leuk is: het speelt ook nog een rol in het boek De avonturen van Henry II Fix van Atte Jongstra. Nog verder langs de dijk tot aan de fietsbrug naar Westenholte die ze gedeeltelijk op ging en dan rechtsaf naar de Hoge Brug over het Zwolle IJsselkanaal. De verbinding van Zwolle met de IJssel. De vervanger van de negentiende-eeuwse Willemsvaart. Met een volgende brug over de Zwarte Waterallee en dan aan het eind linksaf weer naar huis.

Wat was het toch een leuke tocht. Wat heeft ze genoten van de natuur. De rust. En ook kun je zo de gedachten eens ordenen. Het verveelt nooit. Ook in de winter is het er fantastisch.  Dan ben je je ook weer er van bewust dat Zwolle door water omgeven is. Ook vanuit het oosten komen kanalen de stad in. Dat is wel een bron van zorg voor gemeente en waterschap. Want wat gebeurt er als de waterspiegel stijgt?