LEZEN: NOG WEL VAN DEZE TIJD?

Heb je het al gehoord? Er wordt veel minder gelezen. En de leerlingen die van de basisschool af komen, zijn lager geletterd dan ooit. Hoe moet dat? En schrijver Paul van Loon constateert in een artikel in de Volkskrant dat ook basisschool docenten minder lezen. Die zouden volgens hem niet meer voor de klas mogen staan.

Ja, er wordt minder gelezen. En kinderen lezen ook minder. Het is saai bijvoorbeeld. We kijken liever op onze smartphones of tablets. Dat is niet goed. Ja, misschien ben ik ouderwets. Wat ik ook ernstig vindt dat er op PABO’s minder aandacht wordt besteed aan jeugdliteratuur. Terwijl dat toch zo leuk is.

Nu ga ik even nostalgisch schrijven. Maar toch iets om ons wat van aan het denken te zetten. Net na de Tweede Wereldoorlog begon Jannie Daane in Amsterdam met: De Woelige Stee. Een plek waar Amsterdamse kinderen in aanraking kwamen met jeugdboeken. Zo fijn na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog. Jannie was iemand die zo aanstekelijk kon vertellen over boeken. Die zich verdiepte in de jeugdliteratuur. Die zich ook oriënteerde op wat er in andere landen gebeurde bijvoorbeeld in Amerika. Die mensen om zich heen verzamelde zoals ene Annie M.G. Schmidt. Ik hoop dat jullie wel eens van haar hebben gehoord!. Flauwe opmerking van mij natuurlijk. Maar ik bedoel dat Jannie een inspirerende jeugdbibliothecaris was die ook boeken vertaalde zoals deeltjes uit de Gouden Boekjes. Nog steeds te koop. De opleiding tot jeugdbibliothecaris: heel belangrijk. Ik heb die zelf niet gevolgd. Maar ik las wel alle vakliteratuur over jeugdbibliotheekwerk. Ik ging elk jaar naar de bijscholingsdagen in Woudschoten. Waar allerlei gerenommeerde mensen uit de jeugdliteratuurhoek bij elkaar kwamen en schrijvers als Paul Biegel, Jean Dulieu. En jeugdbibliothecarissen met hun aanstekelijke verhalen. Hoe kunnen we de jeugdboeken bekend maken? Met poppenkastspelen bijvoorbeeld of voorlezen.

In Haarle, bij Nijverdal, waar ik de leiding had over de bibliotheek kon ik heel goed samenwerken met de school en gingen we bijvoorbeeld Korilu’s uitbeelden. Of praten over de boeken van An Rutgers-Van der Loeff.

En in de bibliotheek van Staphorst las ik elke woensdagmiddag voor. Waar ongeveer 60 kinderen op af kwamen. Dat was prachtig. Zo wordt iedereen enthousiast.

Het zijn kleine dingen maar geven wel resultaat. Heel jammer is dat de opleiding tot jeugdbibliothecaris niet meer bestaat. Kinderen moeten zich zelf maar redden. Er is wel bibliotheek op school. Ik weet niet hoe dat loopt. Ik heb wel eens op een school een kastje met wat kinderboeken gezien maar daar werd ik eerlijk gezegd niet zo vrolijk van. Basisschooldocenten hebben het al druk genoeg met hun “gewone” werk.

Ik pleit er dus voor de opleiding jeugdbibliothecaris weer in ere te herstellen. Omdat deze persoon er voor is boeken bij de jeugd onder de aandacht te brengen. Want lezen is zo leuk.

En voorlezen uiteraard. Samen rond een boek.